“De schrale tepel en de ongelofelijke paardel?l”
Er was eens een voetbalwedstrijd in Zevenhuizen waar……… Zo zou het sprookje met deze titel zich afgespeeld kunnen hebben. Maar sprookjes lopen (meestal) goed af en dat deed dit sprookje helaas niet! Wats kebeurd ???
De schrale tepel
VVH had zich deze zaterdag voorbereid op een goede tegenstander die vorige week in de eerste competitiewedstrijd al flink had uitgehaald met een 1 – 8 overwinning. Onze ploeg speelde echter 45 minuten formidabel voetbal en dat resulteerde in een riante ruststand van 0 – 2. Die ruststand had echter, gezien het vertoonde spel en de gecreëerde kansen ook gewoon 0 – 3 of 0 – 4 kunnen, of zelfs moeten, zijn!
In de afscheidswedstrijd van Lars H. , die voor een aantal weken naar “down under” vertrekt, schoten de geel-zwarten uit de startblokken met gevarieerd en snel combinatievoetbal. Al na 4 minuten werd Lars in de diepte gestuurd en hij passeerde de uitkomende goalie van Groeneweg met een grandioze boogbal voor de 0 – 1.
Binnen de eerste 20 minuten stond het vervolgens al 0 – 2 nadat “de schrale tepel” (maar hij had ze wel goed ingevet deze keer……..) Twannie zich aan de rechterkant ontdeed van zijn tegenstander en met een afgemeten lage voorzet “Duracell” bediende, voor wie het vervolgens een koud kunstje was om de 0 – 2 van dichtbij binnen te schuiven.
Ook daarna werd Groeneweg nauwelijks de tijd gegund om op adem te komen. De ploeg werd continue vastgezet en opgejaagd door geel-zwart en er werden nog een paar mooie en bijna niet te missen mogelijkheden gecreëerd, maar deze werden helaas niet verzilverd.
“de ongelofelijke paardel…”
De gastheren kwamen na de rust op een andere manier voor de dag. Men speelde eerder de lange bal en de behendige voorwaartsen en de lepe routinier Maurice Eckhardt konden daardoor de VVH defensie met de teruggekeerde captain “Bruce” en “Broer” Kulik in het centrum meer in verlegenheid brengen. Toch had men de hulp van de “onpartijdige” nodig om de aansluitingstreffer te mogen maken……….. Deze zag in een niemendalletje in het strafschopgebied een overtreding die een penalty waard zou moeten zijn (???). Hij zag daarbij iets wat weinig anderen gezien hebben waarschijnlijk, maar het cadeau werd dankbaar uitgepakt door onze opponent; 1 – 2.
Vlak daarna kon weer een “hoogtepunt” worden toegevoegd aan de rijke loopbaan van onze grensjager van dienst; “Henk”. Hij vlagde ca. 10 minuten voor het einde van de wedstrijd voor de 1e keer deze middag voor buitenspel van de gastheren bij een aanval waaruit de 2 – 2 ontstond, maar zijn vlagsignaal werd door de (thuis)scheids volledig genegeerd, waardoor deze wel erg gemakkelijk op zijn eigen waarneming afging nu het de thuisclub wel erg goed uitkwam.
De altijd beheerste “Henk” liet zich daarna de legendarische woorden “wat ben jij een ongelofelijke paarde…….”ontglippen, wat hem vervolgens op een rode kaart kwam te staan!
In de resterende 10 minuten mocht uw reporter de vlag hanteren en vervolgens nog 2x (eveneens terecht) voor buitenspel vlaggen, maar deze vlagsignalen werden gelukkig wel opgevolgd door de leidsman.
VVH kwam er na de rust nog maar sporadisch uit. De fantastische eerste 45 minuten hadden de jonge ploeg veel kracht gekost en na pakweg een uur was bij een aantal jongens de tank al behoorlijk leeg. De ingevallen Sem kon zijn schot na een knappe solo over de as van het veld net niet genoeg kracht meegeven om doeltreffend te zijn en het gevaarlijkste moment van VVH zijde kwam uit een afgemeten voorzet van (daar is ie weer) “de schrale tepel” op (wederom) “Duracell”, die bij de 2e paal zijn kopstoot net niet voldoende kracht en richting mee kon geven voor zijn 2e van de dag.
Al met al eindigde het “sprookje” dus een beetje in mineur, maar stemt het spel uit de eerste helft de technische staf zeer tevreden. Ook uit het restant van de wedstrijd kunnen we verder weer lering trekken voor de komende weken.
“En ze speelden nog lang en gelukkig”!!!!
Opstelling VVH 2
- Reichard; Bos, Honkoop ©, Kulik (Bron), M. de Bruijn; Hoogendoorn, Oskam, van Leeuwen (S. de Bruijn), van der Vlist (Holleman); Harmsen, Backx.
Don Leo
